Beste Karin,

Omdat we samen op de kieslijst van GroenLinks Amsterdam Centrum staan (het Parool, 4 Maart 2010) , voel ik me geroepen om je te schrijven over je afscheid van onze partij in het Parool van 31 Juli. Wat jammer om te lezen, en wat schrijf je weer prachtig. Scherp als een piraten-sabel zeg maar.

Roerend spreek je in je column over het “verkwanselen van alles waar GroenLinks voor stond”, en dat is retorisch natuurlijk prachtig. Tis theatraal, het bekt lekker, spaart geen kolen en geen geiten. Genieten dus, voor grage lezers zoals ik. Politiek is het echter onwaar.
Dramatisch is je hardheid voor Jolande Sap, maar goeddeels onverdiend. Zonder oog voor kiezerswinst toonde ze de civil courage om als enige linkse partijleider te onderhandelen over het Lenteakkoord. Ze onderhandelde niet alleen, maar wist daar verschrikkelijke bezuinigingen op sociaaleconomisch gebied en in de zorg terug te draaien, en ook nog eens te zorgen voor een aantal vergaande vergroenende maatregelen.
Voor alle lage en middeninkomens was het Lenteakkoord een verbetering, mede dankzij de door jou -terecht- bewonderde Ineke van Gent. Niet slecht, als oppositiepartij met tien zetels.
Over van Gent gesproken; het is waar dat GroenLinks een (soms té?) open partij is. Openheid maakt kwetsbaar, en zo wordt een –samen overeengekomen- werkwijze van een fractiebestuur, door een bijzin in een interview, een ware zeeslag. Komkommers verkopen geen kranten.
Een open partij dus, waar men door schade en schande –en en plein publique- leert dat een -zorgvuldig bedoelde, -openbare- kandidaatstellingsprocedure en een open partijdemocratie (met openbare adviezen), té traag en té openbaar is voor de 24-hour news and twitter cycle van vandaag. Een procedure overigens, beste Karin, die is vastgesteld door de leden van GroenLinks, waaronder ik, en waaronder (vooralsnog?) jijzelf.
Gerommel in een partij is strontvervelend en ligt zwaar op de maag. Ook voor mij. Maar een partij is meer dan het gerommel in de krant; een partij is haar ideeën, haar visie, haar moed, haar doorzettingsvermogen. Die zijn niet zomaar verkwanseld! Niet door procedurefoutjes, of een ongelukkig interview. En ook niet door een partijleider die geen media-kanon, maar een dappere en vasthoudende dossiertijger is. Zo eentje die de buit niet uit het oog verliest, alleen om een paar zeteltjes te kapen. Opportunistische politieke piraterij is GroenLinks vreemd!
Ook de opvolgers van Ineke van Gent, mensen als Liesbeth van Tongeren of Linda Voortman, zullen met Sap blijven strijden voor sociaal beleid, klimaat en milieu, homorechten, diversiteit, persoonlijke vrijheden en de scheiding tussen kerk en staat. Precies die dingen waar GroenLinks altijd voor heeft gestaan, en waar jij vaak over schrijft.
Dus jammer, dat je niet meer op GroenLinks zal stemmen, maar in het programma van de Piratenpartij komt het woord 'sociale' één keer voor (sociale netwerken) en het woord 'groene' twee keer (Groene Amsterdammer), laat staan dat de woorden duurzaamheid of diversiteit er in terug zijn te vinden.
De punten die wel in het programma staan, zijn al tijden in goede handen bij de GroenLinks fractie, die zich in samenwerking met de belangengroepen inzet voor burgerrechten, open democratie en privacy. Zie het eclatante succes van GroenLinks in Den Haag en Brussel tegen bijvoorbeeld ACTA.
Mijn vraag aan jou is dan ook, hoeveel van waar JIJ voor staat verkwansel je met een stem op de Piratenpartij?
Hartelijke groeten,

Jorrit Nuijens
Fractievoorzitter GroenLinks Amsterdam Centrum