Donderdagmorgen vroeg werd ik geconfronteerd met een acuut mobiliteitsprobleem: mijn fiets was gejat! Bij mij voor de deur nog wel! Natuurlijk had ik op dat moment haast, een afspraak, ik moest ergens zijn, er werd op mij gewacht. En te voet en met het OV duurt het allemaal veel langer. Dat kan dus niet, ik moest een fiets!
Terug het huis in gestormd en mijn echtgenoot gesmeekt. Gelukkig hoefde hij niet meteen de deur uit en kon ik zijn fiets een uurtje lenen. Dat redde mijn eerste afspraak. Daarna maar thuis gewerkt, dat kon gelukkig ook vandaag (leve het nieuwe werken), en in de lunchpauze op jacht!
De fietsenwinkel (te duur) en de fietsenmaker (te goedkoop) hadden niet wat ik zocht. Een ander filiaal mogelijk wel. Eerst maar gebeld, ze hadden zoiets staan en dus, vooruit dan maar, met de bus. Me een weg banen door alle werkzaamheden rond Centraal - geniaal hoor, die Rode Loper, je moet er alleen nu wel even geduld voor hebben - arriveer ik bij fietsenmaker 2.
Ik had gebeld, die damesfiets? Ja, hij had hem hier staan. Stukje fietsen, zadel iets hoger, nog een stukje fietsen... ja hoor, prima fiets, helemaal wat ik zocht. Extra slot erbij, want voorkomen is toch echt wel beter dan genezen. Nog even de bijbehorende preek aangehoord, en ik kon weer op weg, naar m’n werk. Oh, wat was ik blij! Na zes uur fiets-loos te zijn geweest reed ik, hard bellend voor de toeristen natuurlijk, weer door mijn mooie stad. In het voorjaarszonnetje fietste ik over de Eilandenboulevard, dromend over een meanderend fietspad langs het water. Amsterdam, wat ben je mooi, en wat ben je heerlijk om op de fiets van te genieten. Laat mij nog maar wat mobiliteitsproblemen oplossen, zodat we optimaal van jou kunnen genieten!