De delegatie uit Amsterdam krijgt eerst een dagje introductie en wordt vervolgens deelgenoot van de campagne in West-Mongolië, in Erdenet (een industriestadje ongeveer 500 km boven de hoofdstad Ulaan Baatar.
In Ulaan Baatar ondersteunen de GroenLinksers de campagne van mr. Bhum-Yalagch in het 64edistrict. Het eerste waar het campagneteam mee te maken krijgt is een portie bureaucratie. Mr. Bhum probeert om toestemming te krijgen voor de start van zijn campagne. Dat lukt niet omdat hij een stempel nodig heeft van zijn partij, maar dat stempel is bij de kandidaat in het district in West-Mongolië, vier uur vliegen van UB. Met een verklaring van dit logistieke probleem lijkt het in eerste instantie opgelost te kunnen worden, op het verkiezingsbureau wordt tot drie keer toe verzekerd dat de gouverneur zijn handtekening zal zetten. Maar dan krijgt mr. Bhum een anoniem telefoontje of hij geld wil donoren aan een kindertehuis in zijn district. Mr. Bhum heeft geen zin op hierop in te gaan, ook de volgende dag zal geen vergunning worden afgegeven. Vervolgens wordt hem meegedeeld dat hij twee vergunningen aan had moeten vragen: één voor de start van zijn campagne en één om zijn tent op te mogen zetten. Er worden weer nieuwe aanvragen ingevuld en uiteindelijk wordt de vergunning verleend, zonder stempel en zonder smeergeld te betalen. Gelukkig gaat de MGP niet zitten wachten op de vergunning en wordt intussen een plek uitgezocht waar later vandaag de Ger (Mongoolse tent) wordt opgezet voor de campagne. Het doet ons denken aan de GroenLinkscampagne in Amsterdam- Centrum.
Campagne in de ger.
In Mongolie is de Ger de normale uitvalsbasis voor de campagne, aan de buitenkant een vlag en verder niets en de mensen kunnen binnenlopen om te praten, dat ze dat ook volop doen, is heel bijzonder. Een team gaat aan de slag met opbouwen en schilderen om ook meteen te kunnen starten als de vergunning binnen is. Een paar dagen later is het zover en wordt er een korte openingsceremonie gehouden. Mr. Bhum houdt een toespraak, de studenten uit het campagneteam en de bezoekers uit Amsterdam worden bedankt voor hun inzet. De tent kan open, prachtig ingericht met groene vlaggen van de partij. Wij hebben ons campagnemateriaal gedoneerd. Dus er hangen ook zonnebloemen en posters van de Europese verkiezingen. Het is opvallend hoeveel mensen uit zichzelf binnen komen wandelen, zich informeren en weer vertrekken. De effecten van een jonge democratie. Mr. Bhum wil graag meer openheid en meer discussie op straat. Hij onderscheidt zich daarin van andere politici, die vooral vertrouwen willen wekken en een degelijke persoonsgerichte campagne voeren. Met deze strategie is mr. Bhum populair bij partijvernieuwers, actievoerders en studenten. De zittende politici, waaronder ook een deel van het kader van de MGP, heeft wat meer moeite met zijn stijl. Hij gaat o.a. de discussie aan over de inzet van het Mongoolse leger in Irak. Er zijn 1500 soldaten actief in Irak en de MGP vindt dat dat alleen te verdedigen valt als er een VN-resolutie is. Zelfs binnen de MGP is het niet gebruikelijk om deze discussie op straat te voeren, maar de mensen weten het te waarderen en er wordt volop gesproken in de tent.
GroenLinks in de ger
Leden en aanhangers van de Groene Partij leiden ons rond in de Ger-districts van Ulaan Bataar, net als overal in de 2e wereld heeft de stad een aanzuigende werking. Bovendien hebben de zware winters van de afgelopen jaren hun tol geëist, veel vee is gestorven en het bestaan als herder is zonder rendabele kudde niet vol te houden. De huidige regering laat vooralsnog de krottenwijken zonder restrictie groeien. Het systeem is simpel: achteraansluiten met je tent en als je geen tent hebt, wordt er 1 beschikbaar gesteld door het lokale bestuur. Ogenschijnlijk erg makkelijk, maar in deze wijken, die groeien als kool, is geen riolering, geen verlichting, geen stratenplan. De overheid probeert het bij te benen met putten slaan voor schoon water en het neerzetten van toiletgebouwen. In de zomer is er een chronisch tekort aan water, in de winter worden alle omliggende bomen gebruikt om te stoken.
Sloppenwijk met op de achtergrond zware industrie bij Ulaan Bataar.
De helft van de bevolking van Mongolië is onder de 18 jaar en voor het eerst in de Mongoolse geschiedenis begint het onderwijssysteem tekort te schieten. Tot voor kort was er een alfabetiseringsgraad van 95%, maar nu ontstaat het probleem dat kinderen uit de Ger-districts niet meer naar school gaan. Aan ruimte geen gebrek, maar verdere groei van deze wijken, zal de stad veranderen en de redelijk informele en sociale stad Ulan Bataar zou kunnen veranderen in de ‘echte’’ derde wereld stad. In de verkiezingen hebben alle politieke partijen aandacht voor de problemen van de verstedelijking, ieder met z’n eigen ideeën en oplossingen. De buurtbewoners van het district van mr. Bhum, zijn zich hiervan terdege bewust, het is dan ook regelmatig onderwerp van gesprek in de tent.